Lucipara 2

Zeilend naar een duurzame toekomst

De kits Lucipara 2 was ruim acht jaar het varende thuis van Floris en Ivar. Als Sailors for Sustainability maakten ze een wereldreis op zoek naar duurzame oplossingen. Ze verzamelden concrete voorbeelden die een toekomst schetsen waarin we in harmonie met de natuur en met elkaar leven. Een toekomst waarin we meer plantaardig eten, regeneratief boeren, energie besparen, hernieuwbare energie opwekken en opslaan, coöperatief werken, lokale geldsystemen gebruiken die niet op groei zijn gericht, ecocide strafbaar is gesteld, we tevreden zijn met minder bezit en spullen, natuurfenomenen rechten hebben, we ecosystemen herstellen en mensen elkaar helpen, vergeven en respecteren. 

De transitie die ze bepleiten, ondergingen ze grotendeels zelf. Ze zegden hun banen op, ontspulden en verhuisden naar hun zeilboot. Hun missie: met een ontdekkingsreis een ecologisch houdbare en sociaal rechtvaardige toekomst in kaart brengen. In acht jaar zeilden ze 56.000 zeemijlen, staken vijf oceanen over en trotseerden stormen en windstiltes. Onderweg raakten ze betoverd door wilde natuur en hartverwarmende gastvrijheid, maar schrokken ook van vervuiling, dood koraal en smeltende gletsjers. De pioniers en inheemse bevolkingsgroepen die ze ontmoetten gaven hen hoop dat een duurzame toekomst mogelijk is.

Lucipara 2 is ontworpen door Alan Buchanan en in 1965 gebouwd in Zaandam. Ivar werd in 2004 de derde eigenaar. Voordat ze op reis gingen, hebben Floris en Ivar het schip jarenlang gemoderniseerd en verduurzaamd. Zo isoleerden ze de romp, plaatsen ze een watermaker en installeerden ze zonnepanelen en een windgenerator.

De naam stamt uit de Bandazee in Indonesië, waar de Lucipara-eilanden deel uitmaken van de Molukken. In 1837 leed het Nederlandse stoomschip Willem I daar schipbreuk met aan boord gouverneur De Stuers, zijn zwangere vrouw en kinderen. Alle 140 passagiers en bemanningsleden vonden toevlucht op de kleine eilanden. Na 37 dagen vol ontberingen werden ze gered. Kort daarna beviel mevrouw De Stuers van dochter Cornelia Govertha Elisa Lucipara de Stuers. De naam Lucipara werd doorgegeven aan haar nakomelingen. De eerste eigenaar van de boot vernoemde zijn schip naar zijn tante.

Hoewel niet trots op Nederlands koloniale geschiedenis, behielden Floris en Ivar de naam om het verleden onder ogen te blijven zien. Waar koloniale ontdekkingsreizen in het teken stonden van uitbuiting voor de winst van enkelen, documenteerden zij duurzame oplossingen voor het algemeen belang - een open, inclusieve aanpak die nadrukkelijk afstand neemt van monopolistische koloniale praktijken.